HRC Votes to Extend Mandate of the Special Rapporteur by Overwhelming Margin
فارسی
March 22, 2012 – The United Nations Human Rights Council and UN Secretary General Ban Ki Moon increased pressure this week on Iran’s government to begin meaningful cooperation with the appointed UN expert assigned to help improve the human rights situation in the country. United for Iran applauds the overwhelming decision today by the 19th Human Rights Council (UNHRC) to renew the mandate of the UN Special Rapporteur on the human rights situation in Iran by a vote of 22 in favor, 5 against, and 20 abstentions. Click here to see the vote breakdown. The 47-member rights body passed the resolution to extend the mandate for one-year and urged Iran to cooperate with it. UN Secretary General Ban Ki Moon, in a report released this week, also called on Iran to fully cooperate with the Special Rapporteur, Dr. Ahmed Shaheed, by allowing him to visit the country. The resolution, which enjoyed broad cross-regional co-sponsorship by 13 current UNHRC members and 32 non-members, expresses regret over Iran’s lack of cooperation with the requests made by previous UN resolutions and mechanisms. The resolution welcomes the report presented by the Special Rapporteur to the Council, and calls upon Iran to cooperate by permitting a country visit and providing the information needed to fulfill the mandate. The resolution also requests the UN Secretary-General to provide the Special Rapporteur with the necessary resources to fulfill the mandate. Among the newest UNHRC members elected in 2011, Austria, Benin, Botswana, Chile, Costa Rica, Czech Republic, Italy, and Peru all demonstrated strong leadership as they began their three-year terms by casting their first positive Council votes on the human rights situation in Iran. United for Iran particularly welcomes the decisions by Benin and Guatemala to vote “yes” on today’s resolution after having abstained on the UNGA resolution in December. United for Iran also welcomes Mauritania’s decision to vote in favor of the resolution this year after having voted against it last year. A shrinking group of only five countries this year voted against continuing UN engagement on the situation in the country – namely, Bangladesh, China, Cuba, Qatar, and Russia. Surprisingly, many Arab UNHRC members that supported strong UN mechanisms to address violations in Arab Spring countries, such as the situations in Libya and Syria, refrained from extending the same support to victims of human rights abuses in Iran. Qatar, in particular, which has been a regional leader on the Arab Spring– showed stark inconsistency in its policy on human rights promotion in the region by voting against the mandate on Iran. In a significant development, Ecuador abstained this year after voting against the establishment of the mandate last year. The country, which has strengthened its relationship with Iran in recent years, made an appeal to the Iranian government to cooperate with UN mechanisms. Equally important was a statement made by China during the session in support of cooperation with the Special Rapporteur’s mandate toward the aim of improving human rights in Iran. Yet, China’s continued “no” vote on the resolution did not reflect this position. United for Iran welcomes China’s stated support for cooperation with UN mechanisms, and urges China to encourage Iran to ensure that such cooperation is meaningful, and leads to real improvements in the country. Unfortunately, six of the fourteen new members of the UNHRC – Burkina Faso, Congo, India, Indonesia, Kuwait, and the Philippines – abstained on the vote, raising questions about their commitment as elected members of the UN’s premier rights body to effectively promote human rights where it is needed. India and Indonesia, in particular – two of Asia’s largest and most influential democratic countries – did not take a clear position in favor of human rights promotion in Iran. Nigeria, an influential African leader with a record of supporting critical human rights initiatives in its own region, fell behind its regional neighbors on the Council with its disappointing abstention on today’s vote. Uruguay, ending its term on the Council this year, maintained its inexplicable position of abstaining on the Iran resolution despite its strong human rights credentials at home and previously being a world leader in its UN voting record on human rights issues. Regrettably, Libya – which itself continues to undergo its own transition from authoritarian rule – abstained on the vote to extend the mandate on Iran, neglecting that its own people, just last year, benefited from a country-specific mandate set up by the Human Rights Council. The first interactive dialogue with Dr. Shaheed took place earlier during the session with states and NGOs taking part. Over two-thirds of the nearly 30 states that spoke raised concerns about Iran’s human rights situation and expressed regret that Iranian authorities had yet to cooperate with the Special Rapporteur. A much smaller number of states – generally with poor human rights records themselves- such as Cuba, Belarus, and Syria, showed support for Iran by denouncing country-specific mandates as a policy of human rights politicization. United for Iran spoke at the Council, welcoming the report of the Special Rapporteur and expressing regret that Iranian authorities had yet to cooperate with the mandate. A webcast of the statement can be watched here. A transcript of the statement is also available in English and Farsi. United for Iran also welcomes the March 20, 2012 report of UN Secretary-General Ban-Ki Moon on the situation of human rights in Iran. The Secretary-General’s report details difficulties encountered by Dr. Shaheed since his August 2011 appointment, including Iran’s lack of genuine cooperation with the Special Rapporteur. It also states that efforts by the Office of the High Commissioner for Human Rights to meet with independent civil society actors and political prisoners during a field visit to the country in December 2011 was rebuffed by Iranian authorities. The report states that while the Iranian government reconfirmed its plan to invite two special procedures to visit Iran in 2012, no dates have been specified. The Secretary-General also noted with concern Iran’s low rate of replies to the large number of communications sent by Special Procedures alleging violations. Out of 17 urgent communications sent to Iran in 2011, only one was responded to by the Iranian government. The Secretary General stated that he is “deeply troubled by increased reports of executions including in public, executions of juvenile offenders, amputations, flogging, arbitrary arrest and detention, unfair trials, torture and ill-treatment and, the crackdown on media professionals, film makers, human rights defenders, lawyers, and opposition activists.” He reiterated his call on Iran to revise its laws, including the Islamic Penal Code and its juvenile justice laws to comply with the human rights Covenants that Iran is a party – and to ratify the remaining core international human rights treaties that Iran has not signed – particularly the Convention on the Elimination of all Forms of Discrimination against Women (CEDAW) and the Convention against Torture (CAT). As noted by both the UN Secretary-General and UN Special Rapporteur, Iran’s offer to allow two thematic special procedures to visit the country is welcomed. Yet, this announcement does not change the international human rights community’s expectation that Iran, for which the UNHRC deemed a country mandate necessary, extend full cooperation to that mandate. United for Iran urges the Government of Iran to reconcile its words with its actions and demonstrate that its stated desire to cooperate with the international human rights system is genuine and based on the will to improve the situation for its citizens. This requires authorities to recognize and work with the assigned country mandate holder prioritized by the Human Rights Council to assist Iran on all thematic areas of rights.
Co-Sponsors of Resolution: Australia*, Albania*, Austria, Belgium, Bosnia and Herzegovina*, Bulgaria*, Canada*, Chile, Colombia*, Costa Rica, Croatia*, Cyprus*, Czech Republic, Denmark*, Estonia*, Finland*, France*, Germany*, Greece*, Honduras*, Iceland*, Ireland*, Italy, Latvia*, Liechtenstein*, Lithuania*, Luxembourg*, Maldives, Malta*, Monaco*, Montenegro*, Netherlands*, New Zealand*, Norway, Panama*, Poland, Portugal*, Republic of Moldova, Romania, Slovakia*, Slovenia*, Spain, Sweden*, the former Yugoslav Republic of Macedonia*, United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland*, United States of America (* = Non-Member State of the Human Rights Council)
با تعداد بالای آرا، شورای حقوق بشر حکم ماموریت گزارشگر ویژه را تمدید کرد
شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و دبیر کل این سازمان ، آقای بان کی مون، هفته گذشته بر فشارهای خود بر دولت ایران افزودند تا این کشور با نماینده ی ویژه منصوب سازمان ملل، جهت بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران، همکاری خود را آغاز کند. اتحاد برای ایران از تعداد بالای آرای موافق داده شده در تمدید حکم ماموریت گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران قدردانی می کند. در نوزدهمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، 22 کشور به تمدید حکم ماموریت گزارشگر ویژه رای مثبت دادند، 5 کشور رای منفی، و 20 کشور رای ممتنع دادند. برای دیدن لیست این کشورها اینجا را کلیک کنید.
این شورا متشکل از 47 عضو، در قطعنامه ای حکم ماموریت گزارشگر ویژه را به مدت یک سال تمدید کرد و از دولت ایران اکیدا درخواست کرد تا با وی همکاری کند. آقای بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، نیز در این هفته گزارشی انتشار داد و در آن از دولت ایران درخواست کرد تا به صورت کامل با گزارشگر ویژه سازمان ملل، آقای احمد شهید، همکاری کند و امکان دیدار وی از کشور را فراهم آورد.
این قطعنامه که توسط ترکیبی فرامنطقه ای از 13 عضو کنونی شورای حقوق بشر ارائه شده ، و نیز از حمایت 32 کشور غیر عضو در شورای حقوق بشر برخوردار است، تاسف خود را از عدم همکاری و عدم توجه دولت ایران به درخواست های ارائه شده در قطعنامه های پیشین سازمان ملل ابراز می دارد. قطعنامه از گزارش اخیر گزارشگر ویژه استقبال کرده، و از ایران درخواست می کند تا از طریق فراهم آوردن امکان بازدید ازاین کشور و نیز ارائه اطلاعات لازم برای اجرای ماموریت گزارشگر ویژه، همکاری خود را نشان دهد. قطعنامه همچنین از دبیرکل سازمان ملل درخواست می کند تا منابع و امکاناتی که گزارشگر ویژه جهت اجرای ماموریت خود لازم دارد، در اختیار وی قرار دهد.
در میان اعضای به تازگی انتخاب شده شورای حقوق بشر، اتریش، بنین، بتسوانا، شیلی، کاستاریکا، جمهوری چک، ایتالیا، و پرو همگی با دادن آرای مثبت در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، عملکرد خوب و مثبتی از خود نشان دادند. اتحاد برای ایران به ویزه از بنین و گواتمالا به سبب رای مثبت شان به قطعنامه امروز قدر دانی می کند، به ویژه با توجه به این که این کشورها به قطعنامه مصوب مجمع عمومی سازمان ملل در ماه دسامبر رای ممتنع داده بودند.. اتحاد برای ایران همچنین از تصمیم موریتانی در دادن رای مثبت به این قطعنامه استقبال می کند. این کشور در سال گذشته به قطع نامه رای منفی داده بود.
یک گروه کوچک متشکل از 5 کشور، علیه دخالت و درگیرشدن سازمان ملل در مسئله حقوق بشر در ایران، به قطعنامه رای منفی دادند. بنگلادش، چین، کوبا، قطر و روسیه این پنج کشور بودند. با کمال تعجب، بسیاری از کشورهای عرب عضو شورای حقوق بشر، که از مکانیسم های قدرتمند سازمان ملل برای رسیدگی به وضعیت حقوق بشر در کشورهایی مثل لیبی و یا سوریه که در آنها بهار عربی رخ داده بود ، حمایت کرده بودند، از ارائه چنین حمایتی برای قربانیان نقض حقوق بشر در ایران امتناع ورزیدند. به ویژه قطر، که نقش برجسته ای در منطقه و در حمایت از بهار عربی ایفا کرده بود، با رای مخالف خود به این قطعنامه تناقض آشکاری در سیاست گذاری خود در حمایت از حقوق بشر نشان داد.
تحول مثبت دیگر این بود که اکوادر امسال در برابر قطعنامه موضع ممتنع اتخاذ کرد، درحالی که این کشور در سال گذشته به قطعنامه انتصاب گزارشگر ویژه رای منفی داده بود. این کشور که روابط خود را با دولت ایران در سالهای اخیر تقویت کرده، از دولت ایران درخواست کرده است تا با مکانیسم های سازمان ملل همکاری به عمل آورد. همینطور بیانیه ی ارائه شده توسط چین در حین نشست، که در آن بر لزوم همکاری با گزارشگر ویژه برای بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران سخن رفته بود، به همان اندازه دارای اهمیت است. اگرچه، سیاست ادامه دار این کشور در مخالفت با قطعنامه ها، چنین موضع مثبتی را بازتاب نداد. اتحاد برای ایران از اعلام حمایت از مکانیسم های سازمان ملل توسط دولت چین استقبال کرده و از این کشور می خواهد تا دولت ایران را تشویق به همکاری کند، همکاری “معنی دار”ی که به بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران بیانجامد.
متاسفانه، شش کشور از چهارده عضو به تازگی انتخاب شده شورای حقوق بشر، بورکینافاسو، کنگو، هند، اندونزی، کویت، و فیلیپین در برابر قطعنامه موضع ممتنع به خود گرفتند و میزان تعهد خود، به عنوان اعضای انتخاب شده شورای حقوق بشر، در تلاش برای ارتقای وضعیت حقوق بشر را زیر سوال بردند. به ویژه هند و اندونزی، به عنوان دو نمونه از بزرگترین و پرنفوذترین کشورهای دموکراتیک در آسیا، موضع حمایتی آشکاری در قبال وضعیت حقوق بشر در ایران اتخاذ نکردند. نیجریه، یکی از رهبران منطقه ای و اثرگذار در قاره آفریقا که سابقه حمایت از حقوق بشر در منطقه ی خود را دارد، با رای نا امید کننده ی ممتنع ازسایر کشورهای همسایه خود در شورا عقب ماند. اروگوئه که دوره عضویت اش در شورا امسال به پایان می رسد، علیرغم اعتبار بالای خود در زمینه پاسداشت حقوق بشر در این کشور و اینکه این کشور در گذشته یکی از اعضای پیشرو سازمان ملل در حمایت از قطعنامه های حقوق بشری بوده است، موضع غیرقابل توضیح پیشین خود در دادن رای ممتنع را تکرار کرد.
با کمال تاسف، لیبی که خود کماکان در گیرودار گذار از یک حکومت استبدادی است، به قطعنامه تمدید ماموریت گزارشگر ویژه رای ممتنع داد، با نادیده گرفتن این مهم که در همین سال گذشته مردم این کشور از انتصاب یک گزارشگر ویژه توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل بهره مند شده بودند. اولین گفت و گوی متقابل با دکتر شهید در طول نشست و با حضور دولت ها و سازمان های دولتی شکل گرفت. بیشتر از دوسوم از 30 کشوری که به ایراد سخنرانی پرداختند، در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران ابراز نگرانی کرده و مراتب تاسف خود را از عدم همکاری دولت ایران با گزارشگر ویژه اعلام کردند. تعداد اندکی از کشورها، که معمولا خود سابقه ی خوبی در پاسداشت حقوق بشر ندارند، مثل کوبا، بلاروس، و سوریه با رد کردن حکم های ماموریت “مختص به کشور” و نیز محکوم کردن استفاده ابزاری سیاسی از حقوق بشر، حمایت خود را از عملکرد دولت ایران اعلام کردند. اتحاد برای ایران نیز به نوبه خود در نشست شورای حقوق بشر به ارائه سخنرانی پرداخت، از گزارش جدید گزارشگر ویژه حقوق بشر استقبال کرد و مراتب تاسف خود را از عدم همکاری دولت ایران با وی ابراز کرد. ویدیوی این بیانیه قرائت شده در اینجا قابل مشاهده است. همچنین متن این بیانیه را می توانید به زبان های انگلیسی و فارسی بخوانید.
اتحاد برای ایران همچنین از گزارش دبیرکل سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، منتشر شده در تاریخ بیستم مارچ سال 2012، استقبال می کند. گزارش دبیرکل جزئیات دشواری ها و موانعی که آقای شهید از آگوست سال گذشته با آنها مواجه شده است را مطرح می کند. از جمله اینکه به عدم همکاری دولت ایران با گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد اشاره کرده است. این گزارش همچنین به تلاش های دفتر کمیساری های عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد برای ملاقات با فعالین مستقل جامعه مدنی و زندانیان سیاسی در طول یک دیدار چند روزه از ایران در سپتامبر سال گذشته اشاره می کند. این تلاش ها به علت مخالفت دولت ایران با شکست مواجه شده اند.
دبیرکل سازمان ملل همچنین به سطح پایین پاسخ دهی دولت ایران به مکاتبات صورت گرفته مابین نمایندگان سازمان ملل و این کشور در مورد تخلفات مورد ادعا، اشاره کرده و در این مورد ابراز نگرانی کرده است. از میان 17 مورد از مکاتبات اضطراری ارسال شده با ایران در سال 2011، دولت ایران تنها به یک مورد پاسخ داده است. آقای بان کی مون همچنین عنوان کرده است که وی “عمیقا از گزارشات رو به افزایش از اعدام ها، از جمله اعدام های در ملا عام و اعدام نوجوانان، قطع اعضای بدن، شلاق، بازداشت های خودسرانه، محاکمات ناعادلانه، شکنجه و بدرفتاری، سرکوب اصحاب رسانه، فیلم سازان، مدافعین حقوق بشر، وکلا، و فعالان مخالف حکومت، آزرده خاطر شده است”. او درخواست پیشین خود از حکومت ایران برای تغییر و بازنگری قوانین اش را مجددا مطرح می کند، از جمله اینکه قانون مجازات اسلامی و بخش کیفری مربوط به افراد نابالغ در آن با معاهده های بین المللی، که ایران امضا کرده است، تطبیق داده شود، همچنین اینکه ایران سایر معاهده های اصلی بین المللی در زمینه حقوق بشر، که تا کنون این کشور به آنها نپیوسته است، را امضا کند. وی به ویژه به “معاهده ی رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان” و “معاهده ی بین المللی علیه شکنجه” اشاره می کند.
همانگونه که توسط دبیر کل و گزارشگر ویژه سازمان ملل نیز عنوان شده بود، پیشنهاد ایران مبنی بر دعوت از دو گزارشگر موضوعی برای بازدید از کشور، می تواند مثبت باشد. هرچند اتخاذ چنین موضعی بر انتظارات جامعه بین المللی حقوق بشری ازایران برای همکاری کامل با گزارشگر ویژه منصوب شورای حقوق بشر اثری نخواهد داشت. اتحاد برای ایران اکیدا از دولت ایران می خواهد تا به گفته ها و مدعیات خود جامه عمل بپوشاند و نشان دهد که تمایل و خواست اش برای همکاری با سیستم بین المللی حقوق بشر، آنگونه که مدعی آن است، واقعی و بر اساس قصد حقیقی برای بهبود وضعیت حقوق شهروندان این کشور است. این مهم نیازمند آن است که مقامات ایرانی مامور ویژه منتصب شورای حقوق بشر را به رسمیت بشناسند و با وی همکاری کنند، همانگونه که توسط شورای حقوق بشر برای کمک به وضعیت حقوق بشر، در تمامی حوزه های آن، اولویت بندی شده است.