Saturday 6th February: Day of Solidarity with the Committee of Human Rights Reporters in Iran
Days
and
months
have
passed
since
the
arrests
of
our
friends
and
fellows
in
the
Committee
of
Human
Rights
Reporters.
Friends
who
over
the
years
have
borne
with
them
the
burden
of
reporting
on
the
conditions
of
child
labourers,
women,
workers,
students,
ethnic
and
religious
minorities,
political
and
non‐political
prisoners,
conditions
that
are
both
sign
and
reproduction
of
the
present
suffering
and
violence
in
the
public,
semi‐public,
and
even
private
domains
of
society,
as
well
as
in
the
prisons
and
judicial
institutions. It is now our duty to raise a mighty cry of justice against the justice that has been
meted
out
to
them,
a
cry
against
the
sick
power
which
wants
to
repress
with
open
and
concealed
violence
any
protest
against
human
rights
abuses
and
all
striving
along
the
path
to
humanity. Some examples of the pressures that have been brought to bear are:
- The charge of ‘War against God’ brought against Kouhyar Gowdarzi and Mehrdad Rahimi;
- Keeping Shiva Nazar‐Ahari in solitary confinement for more than forty days, and refusing her visits;
- Threats against Saeed Habibi, Hessam Misaghi, Navid Khanjani, and Sepehr Atefi, and their being forced to live in hiding;
- Keeping Parisa Kakayi, Saeed Haeri, Saeed Kalanaki, and Saeed Jalali‐Far incommunicado in Evin Prison;
- Pressuring all members of the Committee of Human Rights Reporters to shut down its website, and accusing the Committee of having relations with the terrorist group the Mojahedin‐e Khalgh;
The Committee stands firm solely in the interest of preserving human rights, and yet for days and months now the Committee has been under attack, in contravention of all the international conventions to which the Islamic Republic is a party but which it has failed to implement. In order, therefore, to demonstrate just how unfounded the accusations levelled against our dear friends are, on Saturday 6th February we will demonstrate our support through the following actions:
- Changing the name of our weblogs to “Solidarity with the Committee of Human Rights Reporters”;
- Placing the “Support for the Committee of Human Rights Reporters” logo on our websites and weblogs;
- Informing media, and sending them articles and interviews;
- Writing our memories of the arrested members of the Committee of Human Rights Reporters.
With thanks. “Every Iranian is an activist striving for human rights”. Detailed Report of the Committee of Human Rights Reporters Regarding Threats and Arrests of its Members http://chrr.us/spip.php?article7721 Desist this Outrageous Accusation / The Committee of Human Right Reporters statement about the preposterous allegations against its members http://chrr.us/spip.php?article8188
17 بهمن روز همبستگی با کمیته گزارشگران حقوق بشر
روزها و ماه ها از بازداشت دوستان و یارانمان در کمیته گزارشگران حقوق بشر میگذرد. دوستانی که هر یک در طی سالهای گذشته بار خبر رسانی در زمینه وضعیت کودکان کار, زنان , کارگران, دانشجویان , اقلیت های قومی و مذهبی, زندانیان سیاسی و غیر سیاسی که نمود و بازتولید رنج و خشونت جاری در فضای عمومی , نیمه عمومی و حتا خصوصی جامعه و زندان و مجامع قضایی هستند را با خود کشیده اند. حال وظیفه ماست که بر بی دادی که بر آنها رفته دادی برآوریم بلکه فریادی باشد بر زور بیمارگونه ای که می خواهد هر نوع اعتراض بر نقض حقوق بشر و تلاش در راستای انسانیت را با سرکوب و خشونت آشکار و پنهان خاموش کند.
نمونه ای از این فشار ها:
با وارد کردن اتهام محاربه به کوهیار گودرزی و مهرداد رحیمی.
با بیش از چهل روز انفرادی شیوا نظر آهاری و قطع ملاقات وی.
با تهدید سعید حبیبی, حسام میثاقی, نوید خانجانی و سپهر عاطفی و اجبار آنها به زندگی مخفی.
با بلاتکلیفی پریسا کاکائی سعید حائری, سعید کلانکی,و سعید جلالی فر در زندان اوین.
با فشار بر تمام اعضای کمیته گزارشگران حقوق بشر برای تعطیلی سایت و وارد آوردن اتهام رابطه با مجاهدین به کمیته.
روزها و ماههاست كه بر كميته اي كه تنها براي ايستادن بر حقوق بشر و حفظ حقوق انساني استوار است وارد مي آيد . بر خلاف تمامي ميثاقهاي بين المللي كه ر‍ژيم جمهوري اسلامي متعهد به آن است و بدان عمل نمي كند.
از این رو برای آن که نشان دهیم اتهامات وارده به یارانمان تا چه حد بی پایه و اساس است در روز 17 بهمن با اقدامات زیر به آن ها می پیوندیم:
تغییر نام وبلاگ هایمان به: همبستگی با کمیته گزارشگران حقوق بشر
قرار دادن لوگوی حمایت از کمیته گزارشگران حقوق بشر در سایت ها و وبلاگ هایمان
خبر رسانی، ارسال مقاله و مصاحبه
نوشتن خاطره و یادمان برای اعضای دربند کمیته گزارشگران حقوق بشر
با تشکر
هر ايراني ! يك تلاشگر حقوق بشر !
اطلاعات اعضای بازداشتی:
گزارش تفصیلی کمیته گزارشگران حقوق بشر در خصوص تهدید و بازداشت اعضای این کمیته در ماه های اخیر
http://chrr.us/spip.php?article7718
بیانیه کمیته گزارشگران حقوق بشر:
قوام جامعه مدرن به پذيرفتن و تحقق هنجارهاي مدرن است. آنجا که حکومتي با نظام حقوقي ما قبل مدرن آن هم در منحط ترين شکل خود، سعي در تحميل سياسي و ايدئولوژيک خود بر جامعه اي مدرن داشته باشد، نتيجه چيزي جز از اعتراض گسترده و همه جانبه نخواهد بود. حقوق بشر آنچنانکه در اعلاميه جهاني حقوق بشر و ميثاقين آن و ساير پروتکل ها و قطعنامه هاي الحاقي آن تبلور يافته است، يکي از مهمترين دستاوردهاي بشر مدرن و عامترين هنجار حقوقي جهاني است. خواست تحقق بي کم و کاست اين منشور، خواستي است که جامعه ايران در کليت خويش رو به سوي آن دارد. در ساليان اخير در جهت اجرا و پاسداشت اين سند جهاني، سازمانهاي متعدد مردم نهادي شکل گرفته اند تا با ترويج و اشاعه اين حقوق به ايجاد ايراني ياري رسانند که در آن صلح، آزادي، برابري و کرامت انسان حاکم باشد.
کميته گزارشگران حقوق بشر نيز يکي از اين مجموعه هاست که با تاکيد بر اعتقاد و التزام به اعلاميه جهاني حقوق بشر خواستار اجراي آن در تمامي زواياي زندگي مردم ايران بوده و چنانکه بارها مورد تاکيد قرار گرفته، مستقل بوده و به هيچ حزب و جناحي تعلق نداشته و فاقد ماهيت سياسي است. اين کميته فعاليت خويش را در سال 84 آغاز کرده و با ارائه ي گزارش و همچنين آگاهي رساني نسبت به تمامي افرادي که به نوعي حقوق انساني آنها مورد تعدي و تجاوز قرار گرفته؛ اعم از زنان، کودکان، زندانيان، کارگران و … و همچنين تلاش در جهت جلوگيري از نقض مستمر حقوق بشر از طريق تنوير افکار عمومي و استمداد از ساير نهادهاي داخلي و نيز سازمانهاي بين المللي حقوق بشر سعي در ايجاد بستري مناسب به منظور جلب توجه دستگاه حاکم نسبت به عواقب وخيم نقض حقوق اساسي شهروندان داشته است.
اما تاسف آنجاست که حکومت مستقر اگرچه اسما خود را متعهد به معاهدات بين المللي و از جمله منشور جهاني حقوق بشر و ساير معاهدات مرتبط با آن مي داند، اما رسما از بسياري از تعهدات خويش در قبال اين مقوله به غايت مهم و حياتي استنکاف ورزيده و عملا نظامي حقوقي را براي خود برگزيده است که تبايني آشکار با بسياري از هنجارهاي جهاني حقوق بشر دارد. نتيجه اين عدم اعتقاد و التزام، علاوه بر نقض مستمر و سيستماتيک حقوق بشر در ايران بطور اعم بوده است بلکه مشکلات، فشارها و تضييقات بسياري براي فعالين حقوق بشر بطور اخص بوجود آورده است.
روشهاي برخورد با نهادهاي حقوق بشري از سوي حکومت البته اشکال متفاوت و متعددي داشته، دارد و خواهد داشت. عليرغم صراحت قطعنامه مصوب مجمع عمومي در دسامبر 1998 موسوم به “اعلاميه حقوق و مسئوليت افراد، گروه‌ها و نهادهاي جامعه در ترويج و حمايت از حقوق بشر و آزادي‌هاي اساسي شناخته شده جهاني” که در مواد متعدد از جمله مواد 10، 11 و 18 آحاد مردم را مجاز و بلکه مکلف به ترويج سازمانيافته حقوق بشر مي نمايد، حکومت تشکيل نهادهاي حقوق بشري را مصداق تبليغ عليه نظام از طريق تشکيل گروههاي غير قانوني دانسته و فعالين حقوق بشر را به اين بهانه تحت فشار اعم از زندان، شکنجه و … قرار ميدهد. روش غير مسئولانه، غير اخلاقي و مغاير با کليه اصول انساني که اخيرا از سوي دستگاه امنيـي براي برخورد با نهادهاي حقوق بشري و از جمله “کميته گزارشگران حقوق بشر” در پيش گرفته شده است، انتساب تشکلهاي مستقل به احزاب و گروههاي سياسي است. انتسابي که از رهگذر آن زمينه سازي براي برخوردهاي خشن و حذفي به بهانه هاي واهي چون ارتباط با گروههاي معاند و محاربه، عملي گردد.
در مورد خاص کميته گزارشگران حقوق بشر، وزارت اطلاعات در عين اطلاع از استقلال تام کميته از همه گروههاي سياسي اعم از داخلي و خارجي، سعي بر اين دارد که با کليد زدن پروژه سخيف وابسته سازي راه خطايي را بپيمايد که بطلان آن بارها و بارها به اثبات رسيده است. در اين ترديدي نيست که وزارت اطلاعات با صرف هزينه هاي هنگفت از جيب مردم ايران، بطور قطع از استقلال کميته گزارشگران حقوق بشر از همه احزاب و جريانهاي سياسي مطلع است،از همين روست که طرح ياوه اي چون ارتباط کميته با سازمان مجاهدين خلق از سوي کارشناسان اطلاعات چيزي جز زمينه سازي براي حذف فيزيکي مجموعه اي خوشنام که از بدو تاسيس صرفا در عرصه حقوق بشر فعاليت کرده است، ارزيابي نمي شود. براي ما و همگي فعالان حقوق بشر دفاع از حقوق انساني تک تک افراد، فارغ از گرايشات سياسي، مذهبي، قومي و … اصل بوده است و به صراحت نيز اعلام ميداريم در کنار فعاليت در کليه عرصه هاي حقوق بشر اعم از حقوق زنان، کودکان، کارگران، اقليتهاي قومي، مذهبي جنسي و … از حقوق همه زندانيان سياسي و عقيدتي بدون در نظر گرفتن گرايش آنان و حتي بدون در نظر گرفتن مجرم بودن يا نبودن آنان دفاع نموده و ذره اي از اين آرمان انساني عقب نشيني نخواهيم نمود.
اما طرح اين ادعاي گزاف از سوي وزارت اطلاعات زنگ خطر ديگري است براي کليه فعالان حقوق بشر در ايران که به سادگي از کنار اين بازي سخيف نگذرند. برخورد امروز اطلاعات با کميته گزارشگران حقوق بشر اولين مورد نيست و آخرين مورد هم نخواهد بود اما اين بدعت نا مبارک انتساب فعاليت مستقل حقوق بشري به اين يا آن گروه سياسي و تفهيم اتهام محاربه به فعالين حقوق بشر بدون کوچکترين سند و حتي نشانه اي بايد در همين قدم نخست عقيم گردد.
از همين روست که ضمن تاکيد مجدد بر استقلال خويش از همه نهادهاي حقوق بشري ملي و بين المللي انتظار حمايت، همراهي و اعتراض به اين برخورد ظالمانه داشته و حق خويش را در شکايت به مجامع بين المللي در قبال برخورد وزارت اطلاعات جمهوري اسلامي محفوظ مي دانيم.
کمیته گزارشگران حقوق بشر و جمعی از یاران و همراهان اعضای دربند