Geneva (28 June 2012) – United for Iran’s Puyan Mahmudian addressed the 20th UN Human Rights Council following the release of a joint statement by 17 NGOs on Academic Freedom in Iran. Mr. Mahmudian discussed his own experiences in Iran noting that his professional growth had been inhibited by the Iranian government due to his political activism. Broadening the scope of the discussion, Mr. Mahmudian asserted that he was not alone: “Between March 2009 and February 2012, at least 396 students were banned from education as a result of their peaceful political dissent; 634 students were arrested by security organs; and, 254 students were convicted by the judiciary for similar reasons. Iranian authorities have dismissed over one hundred academics since 2009 on the basis of their opinions.” Here is his speech: Madame President, I am speaking on behalf of the Democracy Coalition Project in coordination with United for Iran. My name is Puyan Mahmudian. I was jailed in Iran in May 2007 for serving as an editor for a pro-democracy student publication. The government forged false documents to arrest me and other student activists. I spent three months in solitary confinement and endured torture by my interrogators. I was barred from graduate education despite being ranked 6th out of more than one thousand candidates in the national entrance examination for Polymer Chemical Engineering. I am not alone. Earlier this month, seventeen human rights organizations highlighted the severe violations of academic freedom and the right to education in Iran, in particular violations of freedom of expression, association, and assembly; and the arbitrary expulsion and barring of students and instructors on the basis of their opinions, gender, religion and ethnicity. Between March 2009 and February 2012, at least 396 students were banned from education as a result of their peaceful political dissent; 634 students were arrested by security organs; and, 254 students were convicted by the judiciary for similar reasons. Iranian authorities have dismissed over one hundred academics since 2009 on the basis of their opinions. Women and ethnic and religious minorities also face increasing discrimination in higher education. Gender quotas recently implemented by the government restrict women’s admission to specific fields of study violating Iran’s legal obligations to ensure the equal rights of men and women to education. And members of the Bahá’í faith are systematically targeted and prevented from pursuing higher education solely on the basis of their religious beliefs. We call on the Iranian government to release unconditionally all students and higher educational personnel jailed for exercising their rights; to end the targeting of students due to their religious, political or civic activities; to abolish gender quotas and discrimination against religious and ethnic minorities; and to ensure that universities are independent from government control and adhere to international standards. We request the UN Human Rights Council to address this issue. Thank you. [The blue screen at the start of the speech is due to a camera-related error at the UN; the full video returns at 1:21:40.]
ژنو (28 ژوئن 2012)- پویان محمودیان از سازمان اتحاد برای ایران (United4Iran) در بیستمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد به بیانیه‌ی مشترک 17 سازمان های غیر دولتی (NGO) در اعتراض به نقض آزادی های آکادمیک در ایران اشاره کرد. آقای محمودیان با توجه به وضعیت خود در ایران خاطرنشان کرد دولت ایران به علت فعالیت های سیاسی که او داشته مانع از پیشرفت حرفه ای و تحصیلی او شده است. آقای محمودیان با اشاره به این که او تنها نمونه از این دست نیست، اظهار داشت: “در فاصله زمانی مارس 2009 تا فوریه 2012، حداقل 396 دانشجو به علت داشتن عقیده و روش سیاسی متفاوت با حاکمیت از تحصیل محروم شدند و 634 دانشجو نیز توسط نهادهای امنیتی بازداشت شدند. 254 دانشجو به دلایل مشابه توسط قوه قضائیه حکم محکومیت دریافت کردند. مقامات ایران از سال 2009 تاکنون بیش از یک صد نفر از اساتید را نیز به خاطر عقایدشان از دانشگاه ها اخراج کرده اند”.
متن کامل سخنرانی وی به این شرح است:
خانم رئیس،
من از طرف سازمان ائتلاف برای دموکراسی و در هماهنگی با سازمان اتحاد برای ایران سخنرانی خود را ایراد می کنم. من پویان محمودیان هستم. در ماه مه سال 2007 به خاطر فعالیت در یک نشریه دانشجویی طرفدار دموکراسی بازداشت شدم. برخی از نهادهای دولتی مدارکی را جعل کردند تا به این بهانه من و سایر فعالین دانشجویی را بازداشت کنند. من حدود سه ماه را در سلول انفرادی گذراندم و توسط بازجویان مورد شکنجه قرار گرفتم. همچنین علیرغم اینکه در آزمون سراسری ورودی به دوره های کارشناسی ارشد در رشته مهندسی پلیمراز میان بیش از یک هزار داوطلب رتبه شش را کسب کردم، از ادامه تحصیل محروم شدم.
این برخوردها تنها به مورد من محدود نمی شود. در اوایل ماه جاری هفده سازمان حقوق بشری از نقض شدید حق تحصیل و آزادی آکادمیک در ایران خبر دادند، به ویژه نقض آزادی بیان، اجتماعات و گردهم آیی ها، و اخراج و محرومیت دانشجویان و مدرسین به صورت خودسرانه و بر اساس عقاید، جنسیت، مذهب و قومیت آنها.
در فاصل ماه مارچ 2009 تا ماه فوریه 2012، حداقل 396 دانشجو به خاطر مخالفت مسالمت آمیز سیاسی از تحصیل محروم شده، 634 دانشجو توسط نهادهای امنیتی بازداشت شده، و 254 دانشجو به دلایل مشابهی توسط قوه قضائیه محاکمه شده اند. از سال 2009 تا کنون، مقامات ایرانی بیش از یک صد تن از اساتید و مدرسین دانشگاهی را به سبب عقایدشان از کار اخراج کرده اند.
همچنین زنان و اقلیت های قومی و مذهبی در سطح آموزش عالی با تبعیض فزاینده ای روبه رو هستند. سیستم سهمیه بندی جنسیتی که اخیرا توسط دولت اعمال شده ، دسترسی و پذیرش زنان به برخی رشته های تحصیلی خاص را محدود می سازد. که این تعهدات قانونی ایران مبنی بر تضمین حق تحصیل به صورت برابر برای زنان و مردان، را نقض می کند. بهاییان در ایران تنها به خاطر عقاید مذهبی خود به صورت سیستماتیک سرکوب و از ادامه تحصیل در مقاطع عالی محروم می شوند.
ما از دولت ایران می خواهیم تا بدون هیچ قید و شرطی تمامی دانشجویان و مدرسین دانشگاهی که به خاطر استفاده از حقوق خود زندانی شده اند را آزاد کند، به برخورد با دانشجویان به سبب مذهب و یا فعالیت های سیاسی یا مدنی شان پایان دهد، سیستم سهمیه بندی جنسیتی و تبعیضات علیه اقلیت های قومی و مذهبی را متوقف کند، و تضمین دهد که مدیریت و اداره دانشگاه ها مستقل از کنترل دولتی و مطابق با استانداردهای بین المللی است. ما از شورای حقوق بشر سازمان ملل می خواهیم تا به این مسائل رسیدگی کند.
با سپاس