یادِ عسل

برای “لانه زنبور” جوانیم، دانشکده فنی

ای همیشه “لانه‌ی زنبور” ای خانه‌یِ عسل ای کمینِ سال‌هایِ آتش عطرِ ۱۶ آذر‌هات تبِ جلساتِ آمفی­ تئاترت ضربه‌یِ گارد‌ها و زنجیرِ “برادران” …

آن یاد‌ آن عطر آن فریاد آن روز‌ها درین ناکجا آباد همواره با من است

ای همیشه “لانه‌ی زنبور” ای خانه‌یِ عسل ای کمینِ سال‌هایِ آتش امروز تنها به کنهِ این تبعید رو به کعبه‌یِ دیار بار دگر هوایِ آن ترانه­ ات را دارم که چه خوش می‌خواند

اتحاد، مبارزه، پیروزی! اتحاد، مبارزه، پیروزی! اتحاد، مبارزه، پیروزی!

© رضا هیوا ۲ فروردین ۱۳۸۱، لندن

Flying witness

  Reza Hiwa To the marchers of July 25 2009 the world is the largest village I know My only visitor is the one to take me to those who beat me to blood to unconsciousness and to the hospital They don’t expect me to talk I know nothing they don’t know already they don’t need information all they want is to keep the ceremony going During my endless time between two visits from that tiny rusty window by the ceiling I saw once a little bird flying by I saw him so he could have seen me too he could couldn’t he? did he? It’s a possibility, after all he could How many times a day I ask myself the same question “It’s an obsession” I hear you saying If the bird saw me then I’m not alone if the bird who saw me is a migrating bird he might talk about me to other birds – migrating or not – If the bird saw me then I’m not alone any more 24.7.2009 Vicdessos