۱۸ اسفند ۱۴۰۳، ایذه. ویدئویی در اینستاگرام منتشر شد، لحظات آخر ابول کورکور را ثبت کرد. او یکی از معترضان خیزش ۱۴۰۱ بود که پس از دو سال زندگی در خفا، توسط نیروهای امنیتی محاصره شد. در این ویدئو، صدای فریادها شنیده می‌شود: «تسلیم می‌شویم!» اما گلوله‌ها همچنان شلیک می‌شوند. ابول کورکور برای لحظاتی تیراندازی می‌کند، به حکومت ناسزا می‌گوید، اما در نهایت، اسلحه را برمی‌دارد، آن را زیر گلوی خود می‌گذارد و قبل از شلیک آخرین جمله‌اش را می‌گوید: «نه هیچ راهی ندارد. ایران، خداحافظ.»

آیا شکایت از پرویز ثابتی در دادگاه‌های بین‌المللی، فرصتی است برای بازسازی عدالت و رسیدن به حقیقت درباره جنایات مرتبط با شکنجه در زندان؟ در گفتگوهای...

چکیده زبان مادری یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های هویتی جوامع چندزبانه و چندقومیتی است. سیاست‌های زبانی که در راستای حفظ و ارتقای آموزش به زبان مادری اتخاذ...

جنبش مادران دادخواه میدان ۲۴ می در آرژانتین یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های مقاومت مدنی در برابر بی‌عدالتی و خشونت دولتی است. این جنبش در دهه‌ی ۱۹۷۰ و...

ارائه قانون اصلاحات ارضی و حق رای زنان سبب عصبانیت علما شد. در واقع، خمینی از طریق مخالفت با شاه در مورد این دو مسئله در سالهای ۱۳۴۱-۱۳٤٢شمسی بود که...

با برکناری رضا شاه در ۱۳۲۰ شمسی (۱۹۴۱ میلادی)، فضای غیرمذهبی حاکم بر ایران نیز دگرگون شد. رهبران مذهبی تبعیدی بازگشتند و تلاش هماهنگ و...

قدرت گرفتن رضا شاه پس از سرنگونی سلسله قاجار و تثبیت او به‌عنوان یک دیکتاتور اقتدارگرای طرفدار مدرنیزاسیون، آغاز دوران بسیار مهمی در تاریخ نوین...