رأی به زهرا

کارزار رای به زهرا بر مبنای همکاری سازمان «اتحاد برای ایران» و رمان «بهشت زهرا»‌ انجام می‌شود که یک قصه مصور تاریخی است و حول داستان‌های مربوط به پیامدهای انتخابات تقلبی و به شدت مورد اعتراض سال ۸۸ در ایران می‌گذرد. این همکاری در روزهای منتهی به انتخابات سال ۹۲ در ایران انجام شد و تمرکزش حول کارزار ریاست‌جمهوری برای شخصیتی تخیلی (به نام زهرا) بود که از کارزارش برای تمرکز بر حقوق بشر، دموکراسی و معایب و کمبودهای دولت ایران و روندهای انتخاباتی‌اش استفاده می‌کرد. 

این کارزار تمرکز ویژه‌ای بر موارد زیر داشت:

  • کمبودهای موجود در نظام و روندهای انتخاباتی ایران 
  • تداوم زندان و اعدام زندانیان سیاسی
  • حذف و گزینش نامزدها بر مبنای جنسیت، قومیت و تعلقات مذهبی و سیاسی
  • سرکوب آزادی بیان و مطبوعات 
  • سرکوب توحش‌آمیز مخالفین سیاسی

این کارزار وسیعا در رسانه‌های جهانی پوشش داده شد و در رسانه‌های اجتماعی به حدود ۳.۵ میلیون نفر رسید و در ۶۰ رسانه در بیش از ۱۰ کشور پوشش داده شد. رسانه‌های جمهوری اسلامی هم متوجه این کارزار شدند، آن‌را «ضدانقلابی» خواندند و شکایت می‌کردند که چطور زهرا علیه «نامزدهای موجود» عمل می‌کند.

امیر سلطانی، نویسنده «بهشت زهرا، می‌گوید: «اگر کارزار حقوق بشری ما درون ایران هیچ جذابیت و تاثیری نداشت، جمهوری اسلامی بهمان بی‌توجهی می‌کرد. این واقعیت که احساس می‌کنند مجبور به محکوم کردن زهرا هستند (شخصیتی مصور که نمی‌توانند او را ممنوع یا خاموش کنند) خودش بهترین تحسین است.»

این کارزار به این دلیل موفق بود که بر ظرفیت مخاطبین ما برای تصور این‌که ایران آزاد و دموکراتیک چگونه خواهد بود متکی بود. زهرا به رویدادهای کارزار به صورت زنده پاسخ می‌داد و از نامزدهای تاییدشده ریاست‌جمهوری بخاطر کمبودها و وعده‌های شکسته‌شده‌ای که به مردم ایران داده بودند انتقاد می‌کرد. ما باور داریم که این روند، که در آن ایرانی بهتر تصور می‌شود، به ساختن انرژی و ظرفیت برای تحقق واقعی آن کمک می‌کند – و کارزار زهرا نمادی از این روند بود. هفت برنده جایزه نوبل صلح از جمله شیرین عبادی، ریگوبرتا منچو و لیما گبووی از کارزار زهرا حمایت کردند.

پوشش داده شده در ۶۰ رسانه در بیش از ۱۰ کشور

۳.۵ میلیون مخاطب در رسانه‌های اجتماعی

کارزار مورد حمایت ۲۴ سازمان بین‌المللی حقوق بشر و جامعه مدنی

مورد پشتیبانی هفت برنده جایزه نوبل صلح