کارزارها

سازمان «اتحاد برای ایران» از دل یک جنبش جهانی میدانی متولد شد که هدفش پایان نقض حقوق بشر و پشتیبانی از دموکراسی در ایران بود. کارزارهای ما به کسانی که پشتیبان ایران آزاد و باز هستند راه‌هایی برای پشتیبانی از زندانیان سیاسی و کنشگران مدنی در ایران که خواهان تغییر نظام‌مند هستند ارائه می‌کند. ما می‌کوشیم خلاقانه و هدفمند پیشروی کنیم و مسائل حیاتی را در نزد عموم مطرح نگاه داریم.

همکاری با نویسندگان 

به باور ما روح کنشگری در هنر پیدا می‌شود. سازمان ما از ابتدای بنیانگذاری خود با موزیسین‌ها، هنرمندان، اجراکنندگان و سایر گروه‌ها برای ایجاد آگاهی و جلب حمایت از مردم ایران همکاری کرده است. 

ویدئو کلیپ روز جهانی زن، ۲۰۲۳

در حالی که اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» همه‌جا درگرفتند سازمان «اتحاد برای ایران» در همکاری با هنرمندان و موزیسین‌های رپ زن ایرانی و بین‌المللی دست به تولید ویدئو کلیپی به نام «فریاد آزادی»‌ در روز جهانی زد. هنرمندان درگیر در این پروژه شامل می‌شدند بر جاستینا، هیرو و فرایا، ام سی ام، ملکه، بهار دلکردی، سوکی و حانیه. کار تولید موسیقی را جامین انجام داد.

پروژه هنر کوچه کلاریون 

در پاییز سال ۲۰۱۹، سازمان «اتحاد برای ایران» دست به برگزاری مشترک رویدادی با «پروژه هنر دیوارکشی کلاریون‌» زد که عنوانش بود «به افتخار زندانیان سیاسی ایران.» این پروژه یک ماه به طول انجامید و جنبه‌های مختلفی داشت و شامل هنر، ادبیات و اجرا به یاد صدها زن و مردی می‌شد که در ایران به عنوان زندانی سیاسی حبس شده بودند. در نقاشی دیواری هفت زن ایرانی که بخاطر کنشگری‌شان دستگیر شده بودند ترسیم شدند از جمله نسرین ستوده، وکیل؛ نیلوفر بیانی، کنشگر محیط‌زیست؛ سپیده قلیان، کنشگر اجتماعی و مدنی و دیگران. 

نوار ترانه‌های آزادی، ۲۰۱۱

«آزادی: ترانه‌های آزادی برای ایران» آلبومی بود با حضور هنرمندانی در سراسر جهان که از راه موسیقی از شهروندان ایران تقدیر کرده بودند. هنرمندانی از ایران، لیبی، عراق، سوریه، آفریقای جنوبی و آمریکا از تجربه مستقیم خود از سرکوب و مقاومت گفتند و از شرایط کنونی ایران، زندان و بهار عرب. 

روز همبستگی جهانی هنر، ۲۰۰۹

سازمان «اتحاد برای ایران» در اولین روز بین‌المللی حقوق بشر در پی انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۰۹ دست به همکاری با هنرمندان و متحدین دیاسپورا در ۳۳ شهر در سراسر جهان با هدف پشتیبانی از معترضین ایرانی زد. رویدادهای مربوطه شامل می‌شدند بر گالری‌، کنسرت، نمایش، نمایشگاه اینترنتی هنر و سایر انواع هنر همبستگی. 

همبستگی جهانی

کنشگران در ایران باید بدانند که جهان کار آن‌ها ایستاده است. همکاری‌های ما در زمینه همبستگی جهانی می‌کوشند هم به مردم جهان راجع به اوضاع در ایران آموزش دهند و هم به ایرانیان نشان دهند که تنها نیستند. همکاری‌های انجام‌شده شامل می‌شود بر تظاهرات در جام جهانی، فلش ماب‌های دستجمعی عمومی و اعلام پشتیبانی از سوی چهره‌های جهانی همچون دزموند توتو، برنده جایزه نوبل که از جمله پشتیبانان «روز جهانی عمل» بود که ما راه انداختیم. 

همکاری با سراسقف دزموند توتو، ۲۰۱۲ 

در سال ۲۰۱۲ ما با سراسقف دزموند توتو، برنده جایزه نوبل، همکاری کردیم و او پیغام قدرتمندی در پشتیبانی از «روز جهانی عملِ» ما به اشتراک گذاشت. در این روز ۱۱۰ راهپیمایی در سراسر جهان در همبستگی با خیزش ایران برگزار شدند. 

کارزار فلش‌ماب همبستگی پاریس، ۲۰۱۱

در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۱ آرش و بهی که از متحدین سازمان «اتحاد برای ایران» هستند فلش‌مابی در یک ایستگاه متروی پاریس سازمان دادند تا یادی باشد از دومین سالگرد برگزاری انتخابات مورد مناقشه در ایران و نمایانگر پشتیبانی ممتد بین‌المللی از مردم ایران. سازمان «اتحاد برای ایران» پشتیبان این رویداد بود و فیلمبرداری هم استخدام کرده بود. فیلم فلش‌ماب پاریس از آن زمان به بعد نزدیک ۹۰ هزار بار تماشا شده است. 

همبستگی در جام جهانی آفریقای جنوبی ۲۰۱۰

در روز افتتاحیه جام جهانی ۲۰۱۰ گروهی از حامیان در ژوهانسبورگ می‌خواستند اولین سالگرد خیزش ۲۰۰۹ را بزرگ بدارند. آن‌ها به تمامی مسائل لجستیکی پرداختند و سازمان «اتحاد برای ایران» هزینه آگهی در روزنامه‌های محلی و اتوبوس‌ها را پرداخت کرد. کارزار آن‌ها ادامه سنت اعتراض‌ با موضوع همبستگی در مسابقات ورزشی است. این ویدئو را از آن روز تماشا کنید. 

اعتراضات جهانی

سازمان «اتحاد برای ایران» در سال ۲۰۰۹ به عنوان تظاهراتی در اعتراض جهانی علیه نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی آغاز شد که با پشتیبانی بیش از ۱۰۰ هزار نفر در ۱۱۰ شهر در سراسر جهان همراه بود. امروز ما همچنان دست به سازماندهی و پشتیبانی از تظاهرات‌ها و کارزارهای کنشگری برای پشتیبانی از مردم ایران می‌زنیم. 

روز آگاهی از زندانیان سیاسی، ۲۰۱۰

سازمان «اتحاد برای ایران» کارزاری برای برجسته کردن پرونده ۵۰ زندانی سیاسی به راه انداخت. مردم در ۹۰ شهر سراسر جهان زندانیان سیاسی را «پذیرفتند»، تظاهرات‌های همبستگی سازمان دادند، با رسانه‌ها صحبت کردند و کارزارهای خود در زمینه تومارنویسی و ارسال کارت پستال را پیش بردند. موارد پشتیبانی شامل می‌شد بر ایجاد بیلبوردهای متحرک، آگهی در روزنامه‌ها، کارزارهای کارت پستال نویسی و نشان دادن پشتیبانی در جام جهانی. 

روز جهانی عمل، ۲۰۰۹

سازمان «اتحاد برای ایران» از دل اعتراض جهانی و همبستگی برای مردم ایران بیرون آمد. فیروزه محمودی، بنیانگذار سازمان، که از خشونتی که در پیامد انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۸۸ در ایران پیش آمد دل‌چرکین بود، دست به سازماندهی یک گردهمایی جهانی برای جلب کردن توجه‌ها به تراژدی‌ای که در ایران اتفاق می‌افتاد زد. در روز ۲۵ ژوئیه ۲۰۰۹ بیش از ۱۰۰ هزار نفر در ۱۱۰ شهر در سراسر جهان به خیابان آمدند تا از شهروندان ایرانی و مطالبه حق‌خواهی آنان پشتیبانی کنند. 

پشتیبانی از زندانیان سیاسی

ما در هر کاری که انجام می‌دهیم هدف اول‌مان پشتیبانی و حفاظت از کسانی که در خط مقدم کنشگری قرار دارند و حمایت‌گری از تغییر برای کسانی است که بیش از همه تحت تعقیب قرار دارند. بسیاری از همکاری‌های ما شامل فراخوان‌های مشخص به حمایت‌گری از زندانیان سیاسی ایران از جمله کسانی که در خطر بلافاصل اعدام قرار دارند می‌شود. 

کارزار سلامت زندانیان ۲۰۱۷ 

زندانیان سیاسی در ایران نه تنها به دلایل ناعادلانه زندانی می‌شوند که مرتبا در شرایط اسفناکی نگهداری می‌شوند و تغذیه و مراقبت پزشکی کافی ازشان دریغ می‌شود. در سال ۲۰۱۷ ما به آتنا دائمی پیوستیم و از اصغر جهانگیر، رئیس سازمان زندان‌های ایران، خواستیم دست به پیروی از وظیفه قانونی و اخلاقی خود بزند و مراقبت پزشکی مناسب به زندانیان ارائه کند. بیش از ۷۰ هزار نفر پشتیبان فراخوان آتنا بودند.

حمایت‌گری از بهاره هدایت ۲۰۱۵

در سال ۲۰۱۵ سازمان «اتحاد برای ایران» کارزاری برای آزادی بهاره هدایت، کنشگر دانشجویی و حقوق زنان، که در زندان بود به راه انداخت. این تومار در وب‌سایت change.org از پشتیبانی بیش از ۱۳۰ هزار امضا برخوردار شد. 

حمایت‌گری از کردهای منتظر اعدام ۲۰۱۴

هدف کارزارهای ما پشتیبانی از برخی از به حاشیه رانده شده‌ترین افراد و گروه‌ها در جامعه ایران است. ما در سال ۲۰۱۴ کارزاری جهانی در پشتیبانی از ۳۳ کرد ایرانی که نهایتا به دست حکومت ایران اعدام شدند به راه انداختیم — بنیان اعدام آن‌ها اعترافاتی بود که زیر شکنجه مجبور به امضای آن‌ها شده بودند. بیش از ۲۲۵۰۰ نفر از ۹۸ کشور تومار ما را امضا کردند و خواهان محاکمه مجدد و آزادی آن‌ها شدند.