در نظام‌های سرکوبگر، صدای معترض را نه با پاسخ، بلکه با تحقیر خاموش می‌کنند. جمهوری اسلامی نیز بارها کوشیده با برچسب‌هایی مانند «دیوانه» یا «نامتعادل»، زنان مبارز را بی‌اعتبار و منزوی کند.
این روایت، یادآور صدای زنانی‌ست که ایستادند، مقاومت کردند و صدایشان را پس نگرفتند.

در ایران، نوکیشان مسیحی با خطر دستگیری، محرومیت و حتی مهاجرت اجباری روبه‌رو هستند. کلیساهای خانگی تحت تعقیب‌اند، و تغییر دین به مسیحیت بهایی سنگین دارد.
حقیقتی که کمتر درباره‌اش گفته می‌شود…

۱۸ اسفند ۱۴۰۳، ایذه. ویدئویی در اینستاگرام منتشر شد، لحظات آخر ابول کورکور را ثبت کرد. او یکی از معترضان خیزش ۱۴۰۱ بود که پس از دو سال زندگی در خفا، توسط نیروهای امنیتی محاصره شد. در این ویدئو، صدای فریادها شنیده می‌شود: «تسلیم می‌شویم!» اما گلوله‌ها همچنان شلیک می‌شوند. ابول کورکور برای لحظاتی تیراندازی می‌کند، به حکومت ناسزا می‌گوید، اما در نهایت، اسلحه را برمی‌دارد، آن را زیر گلوی خود می‌گذارد و قبل از شلیک آخرین جمله‌اش را می‌گوید: «نه هیچ راهی ندارد. ایران، خداحافظ.»

آیا شکایت از پرویز ثابتی در دادگاه‌های بین‌المللی، فرصتی است برای بازسازی عدالت و رسیدن به حقیقت درباره جنایات مرتبط با شکنجه در زندان؟ در گفتگوهای...

چکیده زبان مادری یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های هویتی جوامع چندزبانه و چندقومیتی است. سیاست‌های زبانی که در راستای حفظ و ارتقای آموزش به زبان مادری اتخاذ...

جنبش مادران دادخواه میدان ۲۴ می در آرژانتین یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های مقاومت مدنی در برابر بی‌عدالتی و خشونت دولتی است. این جنبش در دهه‌ی ۱۹۷۰ و...