پانزده روز پیش، در چهارم آبان ماه، مهدیه گلرو، فعال سابق دانشجویی و عضو کانون شهروندی زنان بازداشت شد.
بازداشت او سه روز پس از تجمع در مقابل مجلس شورای اسلامی، در اعتراض به اسیدپاشی صورت گرفت. گلرو یکی از شرکت کنندگان در آن تجمع بود که پلاکاردی با این مزمون در دست داشت: سخنان ضد زن، بستر رشد افراط‌گرایی و ظهور اسید پاشان است.
مهدیه گلرو پس از ماجرای اسیدپاشی به دختران جوان در اصفهان در صفحه فیس‌بوکش به این مسئله واکنش نشان داده و با اعلام همدردی با قربانیان اسیدپاشی نوشته بود: «حالا شب های متوالی است که از خواب می‌پرم، مو‌هایم مرطوب از عرق است و سوزش چشمانم را حس می‌کنم، صورتم را بدون چشم‌هایم که دوست‌شان دارم تصور می‌کنم، پوستم و آینده‌ام. دیروز یک موتورسوار از کنارم رد شد و ناخودآگاه به سمت دیوار برگشتم؛ وقتی وارد مترو شدم از غربت و تنهایی و شکنندگی زنانه‌ام گریه‌ام گرفت و تا خانه گریستم.» مهدیه گلرو که پیش‌تر فعال دانشجویی و نائب دبیر انجمن اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی بوده است در ادامه می‌نویسد: «سالهاست کابوس اسیدپاشی دارم. سال ۸۷ وقتی در دانشگاه تحصن کرده بودیم، نیمه‌شب، مقابل دانشگاه در حال درگیری با حراست و مامورین و در حال بازداشت، کسی در همان حوالی -نفهمیدم مامور بود یا حراست یا…- گفت:”دختره پررو حقته اسید بپاشم رو صورتت!!!!” هوا سرد بود و به خاطر تحصن، سرما در تمام وجودم رخنه کرده بود اما هنوز به یاد دارم سوختم و داغ شدم فکر کنم از ترس بود. در طول ۱۰ روز بازداشت آن سال، بار‌ها به این جمله فکر کردم و بعد در بازداشت ۸۸، این کابوس شب‌های انفرادی بود.»